Νέο στίγμα για την ελληνική κοινωνία οι λεγόμενοι κρυφοί άστεγοι

Μόλις 20 άνθρωποι στεγάζονται στους ξενώνες του δήμου Αθηναίων, ενώ η Κοινωνική Υπηρεσία είχε προσεγγίσει περίπου 480. Την ίδια ώρα, η Ελλάδα καταγράφει 40.000 άστεγους.

Σύμφωνα με τη Δ. Νούση, διευθύντρια του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων, η οποία μίλησε στην "Καθημερινή", ο λόγος είναι ότι η έλλειψη στέγης αποτελεί σύνθετο πρόβλημα που συνδυάζει φτώχεια, ανεργία, τοξικοεξάρτηση, ψυχολογικά προβλήματα και άλλα. "Πολλοί είτε δεν μπορούν να βοηθηθούν από εμάς είτε αρνούνται βοήθεια από το κράτος το οποίο κατηγορούν".

Έτσι, ακόμα και αν μπορούσαν και κατάφερναν οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων να αυξήσουν αυτούς τους αριθμούς, ένα μέρος της φανερής και οπωσδήποτε η κρυμμένη έλλειψη στέγης δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν.

"Η έλλειψη στέγης δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους που ζουν στον δρόμο, αλλά και όσους δεν έχουν πρόσβαση σε κατάλληλη στέγη. Ανθρωποι που μένουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, οικογένειες που συγκατοικούν σε λίγα τετραγωνικά, σε παραπήγματα που συνήθως συναντώνται εκτός Αθηνών σε μικρή κλίμακα ώς σήμερα είναι μέρος του φαινομένου", εξηγεί η κ. Νούση.

"Το φαινόμενο της συγκατοίκησης οικογενειών σε λίγα τετραγωνικά είχε εκλείψει στην Ελλάδα, όμως παρατηρούμε ότι επανεμφανίζεται. Δεν μιλάω για μετανάστες που ήδη βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, αλλά για Ελληνες πολίτες που δεν μπορούν αντεπεξέλθουν οικονομικά", λέει ο Δημήτρης Εμμανουήλ, ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών.

"Συναντήσαμε πρόσφατα ζευγάρι που αναγκάστηκε να χωρίσει, προκειμένου να καλύπτει ο καθένας τις ανάγκες του στην πατρική εστία. Είναι μαζί, αλλά ζουν χώρια", συνεχίζει ο ίδιος.

Ο νομικός Βασίλης Τσεβρένης σε έρευνα του για τη φτώχεια στην Ελλάδα, σημειώνει πως η αντιμετώπιση των προβλημάτων που οδηγούν στην έλλειψη στέγης γίνεται σήμερα πρωτίστως από την ιδιωτική πρωτοβουλία:

"Κοινωνικές πρωτοβουλίες και ομάδες αλληλεγγύης, Εκκλησία και προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης συγκροτούν το δίκτυο που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος. Από την πλευρά του κράτους, είναι οι δήμοι που ασκούν τέτοιες πολιτικές", εξηγεί. Ομως η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται οι προσπάθειες είναι σε μεγάλο βαθμό η υψηλή ιδιοκατοίκηση και η νομική προστασία της πρώτης κατοικίας.